Diabeł tkwi w szczegółach

Wstępne przeglądanie trzytomowego  dzieła Stefana Żeromskiego pt. "Walka z szatanem " zacząłem w dziwny  sposób o trzeciego tomu pt. "Charitas" i od jego końcowej treści w postaci noty redakcyjnej redaktora Stanisława Pigonia z wydawnictwa  "Czytelnik" , gdzie on omawiając kolejne wydania powieści Żeromskiego zabrał swój głos na temat dokonywanych tam kolejnych errat , cytuję :

" pani Śnicowa w r.1916 wynajęła w Krakowie domek " w pobliżu ulicy Lubicz" . Domek przylegał do ogrodu oddzielonego od ulicy "zmurszałym płotem , furtką zabitą gwoździami i rozwichrzonym żywokostem ". Tak to opisał autor w wydaniu pierwszym . W dołączonym wykazie errat oraz w wydaniu drugim zamiast "żywokostem " dano "żywopłotem" . Zmian wydaje się znowu niestosowna . Skoro był płot drewniany "zmurszały" i z furtką , to nie na miejscu był tam żywopłot. . Natomiast żywokost , chwast rosnący dziko i dość wysoko miał miejsce najstosowniejsze przy takim starym zaniedbanym płocie. I tutaj więc m nawet wbrew wspomnianemu rejestrowi , przywracamy wyraźnie lepsze brzmienie brzmienie pierwodruku".

Otóż jako fitoterapeuta //znawca ziół, które niektórzy źli ludzie nazywają chwastami /uważam , iż wprowadzona w tym wydaniu  na str. 170 przez wydawnictwo errata jest niewłaściwa i się z nią  nie zgadzam, gdyż żywokost w naturze w takich miejscach nie rośnie. Tym bardziej trudno jest porównywać żywokost do czegoś rozwichrzonego , gdyż rosnący żywokost w przyrodzie poprzez swoje kolejne fazy wegetacji jest rośliną dostojną i dobrze poukładaną /uczesaną. W tym sensie popieram użycie zwrotu "rozwichrzonego żywopłotu" zamiast "rozwichrzonego żywokostu"

Piszę tym ponieważ wprawiam się w klimat walki Żeromskiego z szatanem , której dokonał na łamach swojej trylogii z tego chociażby względu, iż "diabeł tkwi w szczegółach" . Po tym moim starciu z diabłem biorę się do czytanie tej powieści.